آقای جمعه های دلتنگی سلام...
از روزها من جمعه ها را دوست دارم
این جمعه های آشنا را دوست دارم
هرصبح جمعه ندبه می خوانم برایت
ازکودکی ام این دعا را دوست دارم
امروز وفردا می کنم شاید بیایی
حتی همین تردیدها را دوست دارم
شبهای جمعه تاسحرهایش کجایی؟؟
کرب وبلایی؟؟ کربلا را دوست دارم
از این دعاهایی که می خوانم برایت
آقا بیا- آقا بیا را دوست دارم
اللهم عجل لولیک الفرج
اشعاراسارت در شام
*******************
شفق مشهدی
الا که مقدم تو مژده ی سعادت داشت
به خاکبوسی راهت فرشته عادت داشت
سلام بر تو که ماه جمادی الاول
ز جلوه ی تو به رخ هاله ی مسرّت داشت
سلام بر تو که امّ المصائبت خوانند
چرا که غم ز ازل در دلت اقامت داشت
سلام بر تو و بر هر زنی که از آغاز
به پاس پیروی ات از حجاب زینت داشت
کار سختی ست نفهمیدن و فهمیدن ها!
گریه می بارد از آن لحظه ی خندیدن ها
کـار سختی ست نفهمیدن و فهمیدن ها!
فساد اخلاقی دیگران حتی دشمنمان را بیان نکنیم
این حدیث را ذکر کرده بودیم که قرآن ادبستان خداست؛ "القرآن مأدُبَةُ الله".
یکی از بحث‌های اخلاقی قرآن، ادب قرآن است. یک وقت می‌گوییم آداب تلاوت، آداب نگارش؛ این یک بحث است، یک وقت می‌گوییم ادب قرآن. ادب قرآن در محاوره و گفت‌وگو با مردم چگونه است؟ قرآن با مخالفین خودش چگونه حرف می‌زند؟ ادب را یاد بگیریم. قرآن می‌فرماید: «انّا او ایّاکم لعلی هدیً او فی ضلالٍ مبین» یا ما، یا شما، یا بر هدایت، یا بر ضلالت. خوب! چرا این‌گونه می‌فرماید؟ قرآن حتی وقتی با مشرکین هم مواجه می‌شود، ادبش این‌گونه است. همین طوری صریحاً نمی‌گوید آن شخص در ضلالت است، آن شخص در کفر به سر می‌برد. ادب قرآن این است که "انّا او ایّاکم... ." قرآن خیلی ادب را رعایت می‌کند.
اینکه قرآن می‌فرماید: «ولا تسبّوا الذین یدعون من دون الله فیسبوّا الله عدواً بغیر علم؛ به خدای مشرکین هم اهانت نکنید، آنها هم برمی گردند به خدای شما اهانت می‌کنند.» این ادب قرآن است.
